The dice and the players

Τα ζάρια και οι παίκτες.

15 Ιουλίου 1939. Ο Λίο Ζίλαρντ (Leo Szilard), ο Όιγκεν Βίγκνερ, Edward Teller και αρκετοί άλλοι, μαζεύουν τις τελευταίες τους οικονομίες και πάνε στον Άλμπερτ Αινστάιν. Ελπίζουν να ρεφάρουν όλα όσα εχουν χάσει μέχρι στιγμής, στην μπαρμπουτιέρα. Σκέφτονται να ρίξει γι’αυτούς, την τελευταία ζαριά, ο ασπρομάλλης κύριος. Αν και ξέρουν ότι δεν είναι του αθλήματος.
Τον πάνε σε μια γωνία της πολύβουης αίθουσας και του εξηγούνε τη θέση τους.
Ο Αινστάιν (Albert Einstein) δέχεται. Σκέφτεται, ότι εφόσον ο Θεος δεν παίζει ζάρια, και εφόσον όλα θα παιχτούν σε μια ζαριά, τότε δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, θα κερδίσει!
Δεν ξέρει ποιο είναι το μακροπρόθεσμο έπαθλο, αλλά είναι σίγουρος, ότι η απόλυτη αριθμητική τιμή που θα έχει το άθροισμα των ζαριών του, θα είναι η μεγαλύτερη, εκείνη τη στιγμή. Αυτό είναι μια νίκη.
Ο Franklin Delano Roosevelt έδωσε το πράσινο φως, για το πρόγραμμα Μανχάταν (The Manhattan project). Αφού διάβασε πρώτα το γράμμα. Πως λέμε έχεις γράμμα!

15 July 1939. Leo Szilard, Oigken Bigkner, Edward Teller and enough other, they gather their last economies and go to Albert Einstein. They hope win back owns losses all that they have lost until now, in craps. They think it throws for' them, last dice, the white-haired gentleman. Even if they know that they are not the sport.
The Einstein accepts. It thinks, that provided that the God does not play dice, and provided that all are then played in dice, do not exist no doubt, will gain!
It does not know who is the long-term reward, but it is sure, that the absolute numerical price that will have the sum of his dice, it will be biggest, at that time. This is a victory.
Franklin Delano Roosevelt gave the green light, for The Manhattan project. After it read first the letter. That we say: you have letter!